Денис Бојаров

Денис Бојаров

Денис Бојаров е роден на 4.6.1987 година во Штип. Основното и средното образование ги завршува во Радовиш, а високото во ФЛФ „Блаже Конески“ – Скопје, на Катедрата за македонски јазик и јужнословенски јазици. Во последните петнаесетина години живее во Скопје и работи како преведувач од турски на македонски јазик и обратно, лектор по македонски, предава приватни часови по македонски на странци и е еден од авторите на Дигиталниот речник на македонскиот јазик. Учествува на неколку книжевни читања и е добитник на десетина награди, од кои најмногу се радува на првата награда и трофеј за прво место за поетската творба „Афродита“ на литературната манифестација „Охридијада, 2018“; Прва награда за најдобра поетска творба под наслов „Љубовта е најубава“ на поетската манифестација „Гордана Коцева, 2019“; Награда за убав стил на пишување поезија на литературната манифестација „Охридски бисер на поезијата, 2019“ и диплома за најдобар расказ под наслов „Нека играат децата“ на меѓународната манифестација за литература, уметност и култура „Планетопија, 2019“. Ова е неговата дебитантска книга, насловена како „Нека играат децата“.

Рецензија

Кон „Децата на Волга“ од Гузел Јахина

Гузел Јахина уште еднаш импресионира со овој симетричен роман, кој започнува и завршува со „Вечната Волга“, во кој преминот во нематеријално, безвременско време се повторувачките теми, истражени во детали. Главните теми, како што се прогонството, љубовта, жртвата, стравот, прифаќањето, изолацијата итн., остануваат да внесуваат впечатливост во романот.

Осврт

Кон „Конци на судбината“ од Марија Дуењас

Инспиративен роман на една навидум обична, бедна жена по име Сира, која, користејќи го своето знаење и љубов кон шиењето, многу храбро се трансформира прво во угледна и престижна шивачка, а потоа во таен агент на сојузниците за време на Втората светска војна.

Рецензија

Кон „Гитара од палисандер“ од Кристина Гавран

Приказната е врамена од метафоричкиот лик на една жена, носител на животоносно семе – ‘ртење во живо дрво, кое ја продолжува својата мисија и брза кон типична бајка со среќен крај. Играта ја водат неколку архетипски женски фигури, поврзани со музичката уметност и нејзиниот изведувачки инструмент – гитарата.

Рецензија

Кон „Деца на злото“ од Миодраг Мајиќ

Овој ракопис во суштина претставува еден вид практика за сето она што теоријата го премолчува. Начинот на кој се спроведува правдата. Лажниот сензационализам во медиумите. Спроведување постапки пред државните органи. Финансиски криминал. Покривање на случаите. Подметнување докази.

Рецензија

За романот „Во сенката на злосторот“

Она што привлекува внимание во оваа крвава драма е тоа што убиецот бил вујко на авторката, која тогаш имала само 15 години кога била сведок на овие грозоморни убиства, за кои било забрането да се зборува во кругот на семејството, очекувајќи дека така многу бргу ќе се заборават немилите настани, затоа што вакви општествени скандали биле најлошото нешто за повисоките класи во тоа време.