РЕПЕР

Има нешто во естетиката што успева ја допре модерната свест. Постои доза на страв. Има умување. Има убавина. Тоа е нешто што отсекогаш ме загрижуваше за злото, кога не е на отворено, кога толку многу збунува

Она што мене ми е особено интересно за овие приказни е дека на прв поглед навистина би можеле да се сметаат за хумористични, бесмислени вртења (или вињети) – но, честопати има нешто кобно, нешто „чеховско“, што постои под површината.

Телото е тело, а јазикот е јазик: таму каде што се суди¬раат, со зборовите што се гребат и кожата што не може да се допре, се одвива книгата.