Приказната за Поликсена – приказна за секое дете кое сака да биде добро, ама не знае како

Имено како и во самиот Пинокио (куклата со сите човечки мани), па и кај непослушниот син Силјан, така и во Поликсена откриваме особини својствени за секое дете кое сака да биде добро, ама не знае како, кое како кревко и недоследно суштество дозволува да го привлечат забранетите нешта, кое се лути кога е скарано и се радува кога е пофалено, кое е љубопитно но и тврдоглаво во некои свои замисли и намери.

Личниот и особено женскиот идентитет во светлината на колективните општествени превирања

Вистинската причина зошто жените сакаат ќерки, лежи во фактот дека синовите не ги слушаат приказните на своите мајки и заради тоа тие и не можат да бидат прераскажани.

„Букварот на Биби“ посакува да биде другар на секое дете

Па така, според Блаже Конески, Македонија го добила во Јордан Хаџи
Константинов – Џинот својот најистакнат учител, а неговата „Таблица Перваја“ („Прва таблица/книга“) Конески ја смета како почеток на една нова епоха во развитокот на македонската просвета и писменост во 19-от век.

Рецензија за „Не правете им сенка на гробовите“ од Дијана Петрова

Она што навистина ме привлече е атмосферата што ја создаваат расказите на Дијана Петрова. Така што на моменти тие како да водат дијалог со „Преобразба“ на Кафка. Исто така, тие како да градат паралелен универзум со овој во кој живееме и кој го познаваме (барем мислиме дека го познаваме).

КОН VIII ИЗДАНИЕ НА SPECTATOR – 15 години подоцна

А читателите го кажаа своето големо ДА за овој роман. И така спектакуларно во Библиотеката НАЈчитаните на „Култура“ многу брзо, и тоа веднаш зад „Папокот на светот“ на Венко Андоновски (2002) и „Разговор со Спиноза“ на Гоце Смилевски (2003), под број 9 (случајно или не) се најде и неговиот „Spectator“ (2004).

БУДНОСТА НА ПЕТРОВА

Скоро сигурно, и тоа најмногу заради иновативноста на ова ново/младо писмо, романот „Бдеењето над себе“ на Дијана Петрова го прочитав како потресен дневник на една субјективна душа.