Под фуснота

За што најпрво да прозборам? Што е тоа што прво ќе го ставам под фуснота? Ај нека бидат тоа сониш­та­та.

Јуре Каштелан и Славко Михалиќ „Во очите на Скопје“

Одамна иницираните и долготрајни културни и особено книжевни релации меѓу Македонците и Хрватите, во времето по Втората светска војна одново и одново доаѓаа до сè позабележлив израз, за уште одамна да влезат во фаза и на еден непрекинат континуитет.

Превртеното време во раскажувачката проза на Милорад Павиќ и на Крсте Чачански

Милорад Павиќ (1929-2011) и Крсте Чачански (1949-2003) претставуваат неодминливи, ако не и неповторливи творци во контекстот на српскиот, односно на македонскиот постмодернизам.

Македонските селидби и македонската креативна генетика

Не може да не се забележи дека другојазичноста кај македон­ските литературни творци, која во минатото квантитативно се извишуваше дури и над своејазичноста, односно над македонојазичноста, од една страна резултира од статусот на поробен и обесправен народ, а од друга страна е резултат, главно, на преселбите на Македонците.

За потребата од препрочитување на мистификациите во македонската литература

Помалку или повеќе изразената негативна конотација, што ги следи литературните мистификации уште во времето на нивната најчеста појава, се чини дека и денес сѐ уште претставува пречка за една нивна суштинска преоцена и за заземањето на нивното вистинско место во литературата и во културата воопшто.