За писателските работи на Блаже Миневски

Она што особено го истакнува книжевната критика е дека, како и во романите, така и во расказите Миневски ја комбинира фељтонистичката историографичност со еден свој поетски имагинариум, како и дека познати историски приказни лесно ги преоблекува во постмодерни фикции.

Оној што има пролет во душата секогаш ќе го гледа светот расцутен

Приказните се силно драматични и болни зашто во најголемиот дел ги раскажува самата Ника. Од позиција на засведочен раскажувач, Ника ја отвора својата душа и ни ја кажува со растреперен глас својата болка, болката на Ригел…

Убавата песна на Пепи Стамков

Збирката е една пригушена воздишка и издишка. Дали сѐ повеќе мириса на иднина изградена од собраните остатоци на светот? Дали тие собрани остатоци од светот е она што истовремено и го вознемируваат и го инспирираат Пепи Стамков?

Огне – детето што ме гушка

Самото растење на Огне се случува низ девет приказни (како низ оние шест од претходниот роман) кои истовремено може да се читаат и како роман зашто сите нив ги врзува еден лик и тој манир Наумовска како да го позајмила од Оливера Николова и нејзината култна книга „Зоки – Поки“.

Прекрасни сончиња се сонуваат и остваруваат и со очиња што не можат да гледаат

Книгата „Чекорите до црешовото дрво“ од Паола Перети отвора нови полиња на интерес и третира досега за нас како читатели една нова тема, а тоа е Страргартовата болест што предизвикува постепено губење на видот и која води до конечно слепило. Со ова се соочува главната хероина, девет-десет годишната Мафалда.

Каде престанува вистинскиот, а каде започнува замислениот град во „Книжевната мапа на Скопје“

Моменти врзани со нашето Скопје ми прават искрени возбуди или поетски кажано ми носат „пеперутки во стомакот“. Со иста возбуда е и овој денешен…