Весна Мојсова - Чепишевска

Весна Мојсова - Чепишевска

Весна Мојсова-Чепишевска е родена во Скопје 1967., во годината кога започна со работа Меѓународниот семинар за македонски јазик, литература и култура и кога Македонската православна црква ја прогласи својата автокефалност. Од својата 10-та па сè до 18-тата таа е член на Детското драмско студио при Македонската Радио Телевизија. Неколку години по завршувањето на средното училиште, додека студира, работи како презентер и водител во истата телевизиска куќа. Од 1990 година предава група предмети од областа на современата македонска книжевност, a од 2010 и Kнижевност за деца, како и предмети од областа на македонската култура на Филолошкиот факултет „Блаже Конески“. Од 2002 година работи и како лектор по македонска литература и јазик на Меѓународниот семинар за македонски јазик, литература и култура во Охрид. Член е на ДПМ и на МСК (Македонски славистички комитет). Во својот професионален ангажман била продекан на Филолошкиот факултет „Блаже Конески“ (2004-2008) и директор на Меѓународниот семинар за македонски јазик, литература и култура при УКИМ (2019-2023). Автор е на книгите: Рацин и експресионизмот, Литературни преокупации, Лицето на зборовите, Мал книжевен тестамент, Игра и симулации, Семеен албум и Конески како тестамент за што ја добива Награда „13 Ноември“ на Град Скопје за 2022 (од областа на образованието и воспитанието), како и за континуираните остварувања во областа на културата во истиот период. Се јавува како автор на два учебника за изучување на македонскиот јазик, литература и култура за странци ВЕЗИЛКА (2019 и 2022). Автор е и на антологиите: 12. ЖЕНИ. ГЛАСОВИ., ПИШУВАЧОТ и VÍTR PŘINÁŠÍ HEZKÈ POČASÍ (Antologie nejmladší makedonské poezie). Соавтор е и на антологиите: ŽEGLARZE PAMIĘCI (Antologija wspólczesnej literatury macedońskiej), DON’T YOU FYROM ME (Suvremena makedonska pričа), ВЕТЕРОТ НОСИ УБАВО ВРЕМЕ (Антологија на најмладата македонска поезија и проза), ОД ЧЕЖЊЕ ДО ЕРОСА (Антологија македонске љубавне лирике) и НОВО РАЃАЊЕ НА ЗБОРОТ (Антологија на младата македонска поезија). За антологијата на македонската љубовна поезија во февруари 2015 ја добива наградата Светосавски печат за посебна книга како исклучителен авторски и издавачки потфат на XI Светосавскиот саем на книга во Ниш. Во февруари 2016 (12. 02. 2016) нејзината книга Семеен албум е наградена со „Димитар Митрев“ на ДПМ за најдобра книга критики и есеи.

Рецензија

Приказната за Поликсена – приказна за секое дете кое сака да биде добро, ама не знае како

Имено како и во самиот Пинокио (куклата со сите човечки мани), па и кај непослушниот син Силјан, така и во Поликсена откриваме особини својствени за секое дете кое сака да биде добро, ама не знае како, кое како кревко и недоследно суштество дозволува да го привлечат забранетите нешта, кое се лути кога е скарано и се радува кога е пофалено, кое е љубопитно но и тврдоглаво во некои свои замисли и намери.

Рецензија

Личниот и особено женскиот идентитет во светлината на колективните општествени превирања

Вистинската причина зошто жените сакаат ќерки, лежи во фактот дека синовите не ги слушаат приказните на своите мајки и заради тоа тие и не можат да бидат прераскажани.

Осврт

„Букварот на Биби“ посакува да биде другар на секое дете

Па така, според Блаже Конески, Македонија го добила во Јордан Хаџи
Константинов – Џинот својот најистакнат учител, а неговата „Таблица Перваја“ („Прва таблица/книга“) Конески ја смета како почеток на една нова епоха во развитокот на македонската просвета и писменост во 19-от век.

Рецензија

Рецензија за „Не правете им сенка на гробовите“ од Дијана Петрова

Она што навистина ме привлече е атмосферата што ја создаваат расказите на Дијана Петрова. Така што на моменти тие како да водат дијалог со „Преобразба“ на Кафка. Исто така, тие како да градат паралелен универзум со овој во кој живееме и кој го познаваме (барем мислиме дека го познаваме).

Книжевност

КОН VIII ИЗДАНИЕ НА SPECTATOR – 15 години подоцна

А читателите го кажаа своето големо ДА за овој роман. И така спектакуларно во Библиотеката НАЈчитаните на „Култура“ многу брзо, и тоа веднаш зад „Папокот на светот“ на Венко Андоновски (2002) и „Разговор со Спиноза“ на Гоце Смилевски (2003), под број 9 (случајно или не) се најде и неговиот „Spectator“ (2004).