Со оглед на честата употреба на броевите во сите аспекти од човековото живеење и дејствување, нормална е потребата од познавање на правилата за нивното правописно пишување. И покрај тоа, секојдневно се среќаваме со различни начини на пишување на броевите, кои често се и многу погрешни. Затоа, овој пат накратко ќе се задржиме на неколку поважни правила во однос на пишувањето на броевите, особено кога станува збор за нивното пишување со цифри, а не со букви.
Кога се работи за едноцифрените броеви, препорачливо е тие да се пишуваат со букви, а не со цифри, особено во уметничколитературните текстови. Сепак, некогаш е потребно да се заштеди на просторот и на времето, па затоа не е погрешно и нивното означување со цифри: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9. За пишувањето на овие броеви не постојат некои посебни правила; најважно е да се обрне внимание на тоа дека пред нив никогаш не се пишува нула (освен во некои случаи во математиката, физиката, економијата и сл.).
Кај двоцифрените броеви, исто така, не постојат некои посебни правила за пишувањето. Тука треба најголемо внимание да се обрне на сложените броеви: кога се напишани со букви, секој збор од бројниот израз се пишува разделено: 23 – дваесет и три, 74 – седумдесет и четири.
Во однос на правилното пишување, најмногу се греши кај броевите што се составени од три или од повеќе цифри, па затоа ним ќе им посветиме најголемо внимание.
Кај стотките, 100 – сто, 200 – двесте (не: двеста), 300 – триста (не: тристотини), а понатаму сите стотки ја имаат наставката -стотини: 500 – петстотини (не: петсто), 600 – шестотини (не: шесто) итн.
Сложените повеќецифрени броеви што се поврзуваат со и се пишуваат разделено (исто како и двоцифрените): 189 – сто осумдесет и девет, 1 266 – илјада двесте шеесет и шест и сл.
Кај илјадите (како и кај милионите, милијардите итн.), во практиката често ќе сретнеме точка: 1.000; 10.000; 100.000 и сл. Ваквото означување е погрешно. Според Правописот на македонскиот литературен јазик, илјадите, милионите итн. се одделуваат со празно место: 1 000; 10 000; 100 000. Ова правило не важи кога со бројот се означува година: 2015 година, а не: 2 015 година. Во поново време, се допушта изоставување на празното место и кај сите четирицифрени броеви, односно се допушта: 1000, 2000, 3000 итн.
Погрешно е и означувањето на илјадите со запирка: 1,000; 10,000; 100,000. Во македонскиот јазик, со запирка се означуваат само децималните броеви: 3,05; 24,8 и сл.
Во однос на тоа дали е препорачливо броевите да се означуваат со цифри или со букви, обично е препорачливо со букви да се означуваат во уметничколитературните текстови, а со цифри во другите видови текстови (административни, научни и сл.). Во неутралните текстови, пак, најдобро е едноцифрените броеви, како и бројните именки како илјада, милион, милијарда, нула и сл. да се пишуваат со букви, а другите со цифри. Ако станува збор за поголеми бројни изрази, можни се и двата начина на пишување, па дури и нивна комбинација: педесет илјади, 50 000 и 50 илјади.
При изговорот, треба да се внимава со илјада. Според македонскиот правопис, иако се пишува лј, се чита љј: иљјада (не: илјада). Освен тоа, не треба да се употребува билион наместо милијарда. Двата назива се однесуваат на истиот број (само потекнуваат од различни бројни системи), а кај нас е прифатен милијарда.
За пишувањето на датумите и на часовите стана збор во претходните изданија на оваа рубрика, а овде ќе споменеме само дека часовите секогаш се одделуваат со точка, а не со запирка или со две точки (20.30 ч.; не: 20,30 ч. или 20:30 ч.), како и тоа дека по бројките што означуваат датум не се пишува точка затоа што се подразбира дека се работи за редни броеви (15 април, не: 15. април; 2015 година, не: 2015. година).
Инаку, во сите други случаи, според Правописот, ако редниот број се пишува со арапски цифри, зад нив се става точка: Тој беше борец на 41. дивизија. Зад римските цифри, пак, не се пишува точка: Тоа се случи кога бев во VII одделение (не: VII. одделение). Меѓутоа, зад цифра (арапска или римска) со која се означува глава, оддел и сл. се пишува точка: 7. глава и VII. глава.
Двете точки како правописен знак, кога станува збор за пишувањето на броевите, се пишуваат само во примерите како: Резултатот од натпреварот е 2 : 1 за „Вардар“.
Помеѓу два броја, наместо предлогот до, обично се пишува црта (тире): Човекот имаше 30 – 35 години. Ако пред првиот број стои предлогот од, тогаш не се пишува црта, туку се пишува предлогот до: Човекот имаше од 30 до 35 години; а не: Човекот имаше од 30 – 35 години.
Цртичка, пак, се пишува кога првиот дел од сложените броеви го пишуваме со цифри, а другиот со букви: 400-годишнина, 20-годишен и сл. Исто така, цртичка се пишува и во примерите од типот: 90-тите години од минатиот век (не: 90-те години).
За крај, ќе ги споменеме и бројните именки што се употребуваат за лица од машки пол: двајца, тројца, четворица; а понатаму бројноста се означува со партикулата -мина: петмина, шестмина, седуммина итн. Кога се членуваат, членот се додава на бројот, а не на партикулата: петтемина (не: петмината), седумтемина (не: седуммината) итн.
