Од „Корпоративно утро“

Тргнав да мочам
ме извади од памет
сушач за раце

Зрцало вели:
да се бричам или не?
— утрински Хамлет.

Очите печат.
Ноќ со пријатели, сред
Фејсбук чаршија

Сонце нè буди
со цртежи по ѕидот
— пораснал денот.

Утро се буди.
Бројаница низ прсти
благослов бара.

Дремлива мачка
качена на хауба
си топли душа.

Легнати дрвја
исцртани врз асфалт
— пролет на врата.

Бавча на чекор
од берберскиот дуќан:
изникнал нарцис.

Гласна крнтија
сред ноќ мирот го пара
— сељак во градот.

Болнички кревет
чека со кого следен
мака ќе дели.

Стомакот стежнал
од одење по гости
— прв ден Велигден.

Преполна банка.
Секој чека да плати
данок на живот.

Косејќи трева
закачив диво нане:
мириса дворот.

Дружина старци
на залез, крај морски бран
теферич фаќа.

Црна сирена
На плажата се пече.
Кој да ѝ пријде?

Мајстор за фајронт
цигара пали. Чирак
прибира маси.

Камбана в зори
Навестува тежок ден.
Починал некој.

Со први петли
милина споделувам:
Нов ден се буди.

Со тенко весло
сам со себе се тркам
в тенџере ајвар.

Кола од друг град
на покрив поздрав носи
— две-три педи снег.

Васко Марковски е патописец, поет и собирач на народни умотворби од Скопје. Завршил студии по турски јазик и книжевност и едногодишна школа за новинарство. Петнаесетина години е активен новинар во радио, во печатени и во интернет-медиуми. Како уредник на месечникот „Free Time Guide – Macedonia“ и како автор на серијалот „Непозната Македонија“, во 2011 година ја доби наградата „Најдобар промотор на Македонија“. Основач е на интернет-порталот dobrivesti.mk. Неодамна ја објави својата прва книга хаику-поезија, „Корпоративно утро“.