МОСТОВИ
Бетонските мостови се нашите огледала,
нашите лица,
нашите души,
нашите животи.
Бетонските мостови,
ладни, сиви, тврди,
совршено пропорционални и мрачни,
како нас,
како овој народ.
Тажни лица, испотени чела,
калливи чизми и гуми од камиони и автобуси,
и души калливи,
минуваат везден низ тие мостови,
заштитени со силните странични железни огради.
Такви сме ние,
овој народ.
Како мостовите,
ладни, сиви, трвди,
совршено пропорционални и мрачни,
низ кои минува сето сивило на животот,
и ретко понекогаш некое виножито над нив.
Но, сепак тука сме,
заштитени со силната железна ограда,
околу нашите срца.
НОЌВА
Ноќва врне силно,
капките дожд се посилни од земјата.
Стрелките од часовникот на ѕидот,
чукаат гласно.
Најавуваат нешто.
А јас, потпрен на прозорецот,
хухкам на стаклото и цртам со малиот прст,
твој портрет.
Дојдено е време,
јас да си одам
од тука.
