Корените на погледите за овој сегмент или фаза од задгробното патување на душата, според некои, е можно да се согледаат уште во древната еврејска ритуална практика на „дарување на мртвите“.
Зошто потребата да се измислуваат приказни, зарем реалноста не е доволно интересна да го задржи подолго време нашето внимание или, пак, авторите имаат потреба да го напишат она коешто сакаат, а не можат да го изживеат и доживеат?
Мигновна или не, и сегашноста е сурово минлива, но минатото е стравотно минливо – тоа е неповторливо; па, така, остануваат спомените (особено запишаните), тој код на незаборавот, на трајното.
Чернодрински се враќа дома е драмски текст што во себе содржи многу стапици во кои можете да се уловите како интерпретатор. Практично, излегувајќи од една стапица влегував во нова.
СКОПЈЕ, ГОДИНА XVIII, БРОЈ 167 – 168, НОЕМВРИ – ДЕКЕМВРИ 2024