Книжевност

Размисли и совети за чинот на пишување од Ернест Хемингвеј

од

Кога пишував, ми беше неопходно да прочитам што сум напишал. Ако продолжите да размислувате за тоа, ќе го изгубите она што сте го напишале претходно уште пред да продолжите следниот ден. Потребно е да вежбате, да бидете уморни во телото и да водите љубов со оној што го љубите.

Јуре Каштелан и Славко Михалиќ „Во очите на Скопје“

од

Одамна иницираните и долготрајни културни и особено книжевни релации меѓу Македонците и Хрватите, во времето по Втората светска војна одново и одново доаѓаа до сè позабележлив израз, за уште одамна да влезат во фаза и на еден непрекинат континуитет.

Превртеното време во раскажувачката проза на Милорад Павиќ и на Крсте Чачански

од

Милорад Павиќ (1929-2011) и Крсте Чачански (1949-2003) претставуваат неодминливи, ако не и неповторливи творци во контекстот на српскиот, односно на македонскиот постмодернизам.

За потребата од препрочитување на мистификациите во македонската литература

од

Помалку или повеќе изразената негативна конотација, што ги следи литературните мистификации уште во времето на нивната најчеста појава, се чини дека и денес сѐ уште претставува пречка за една нивна суштинска преоцена и за заземањето на нивното вистинско место во литературата и во културата воопшто.

Духовитост наспрема хумор

од

Кога се зборува за еволуцијата на поимот „духовитост“, како и за неговата поврзаност со поимот „хумор“, предвид всушност се зема англофонската традиција. Оттаму преводот на зборот “wit” на македонски овде е само условно земен како „духовитост“ – збор кој во македонскиот јазик ги нема истите нијанси на значење кои ги има и имал во англискиот.