Мечката е тука!
Беше ден на отворени врати во Берлинската Зоолошка градина и токму денес – добро, можеби имаше врска со џоинтот што си го подели со господин Ецгинтирк од куќата на грабливите животни и госпоѓа Зискинд од секретаријатот за да го прослават денот – негувателот на животни Флајдерер заборави да ја заклучи вратата на кафезот на поларната мечка. Нешто што Роалд Бјернсон, најстарата поларна мечка во служба, го разбра како покана да се помеша со луѓето надвор. Можеби дури и се очекуваше ова од него. И сите тие шарени балони!
Бјернсон истапи надвор. Ни трага од Флајдерер. Затоа, пак, посетителите почнаа екстремно да се возбудуваат. Трчаа развикани во сите насоки. Децата квичеа, жените вриштеа, мажите плачеа, беше како тукушто да слегле Битлсите од авион. Но Бјернсон во моментот немаше време за фановите, целото негово внимание беше упатено кон еден син балон, што му се приближуваше во лет. Ја крена предната шепа и го дупна. Прекрасно! Уште еден балон се дотетерави, овој пат црвен, и мечката го следеше меѓу луѓето наредени во линија, што му правеа место укажувајќи му почит, по широката алеја и надвор низ големата порта. И тогаш одеднаш стоеше на Курфирстендам. Балонот му танцуваше над главата, меѓу фасадите на зградите, сѐ повисоко, и ветрот го одвеа над крововите.
Додека Бјернсон го следеше балонот со погледот околу него одамна веќе сѐ беше престорено во пекол. Свиркаа автомобили. Свиркаа автобуси. Свиркаа такси-возила. Кочниците квичеа, сирените завиваа. Се извлекуваа мобилни телефони, минувачите се забарикадираа под превртените маси на терасите и паркираните автомобили и снимаа од сигурна оддалеченост.
„Мечката е тука!“, одекнуваше низ широките улични поворки на Берлин и низ празните сокаци на интернетот. На фејсбук и инстаграм се објавија стотици матни фотографии и дузина разнишани видеа со мечката.
Фејсбук-страницата „Боби, издржи“ имаше над 100.000 следбеници во текот на само еден час. (Како дошол некој на идеја да ја крсти поларната мечка Боби, не беше јасно, но името брзо се проби.)
Онлајн-редакциите на големите весници работеа трескавично. „Мечкин хорор во Берлин!“ беше насловот на Билд во 13:52 и известуваше за најмалку сто поларни мечки што навлегле во Берлин и опустошиле цели маала.
„Поларни мечки во Берлин! И оваа Грета ни раскажува за загревање на земјата!?“, објави на твитер Улф Пошарт во 14:04 пред воланот на своето ново теренско возило, со кое стоеше во застојот на сообраќајот од пред часови.
Шпигел настапи поприбрано пишувајќи за животно веројатно избегано од зоолошката. Според видеоснимките можело да се заклучи дека мечката делува ухрането, па дури и дебелкасто, со снежнобело крзно и сјајни очи. Значи не би можело да се работи за дива поларна мечка, зашто овие без исклучок изгледале како подвижни скелети, со жолтеникаво, замрсено крзно, проколнати да изумрат на постојано топечките ледени санти, и секако премногу ослабени за да пребродат толку долг марш до Берлин.
Фокус онлајн ги смируваше своите читатели/инвеститори дека берзата ја примила веста прибрано и пазарите остануваат првично стабилни.
Кај јавните сервиси се вжештија од вртење креативните тркалца како што одамна не се случило. Уште истата вечер беше поместена во програмата вонредна емисија на АРД со насловот „Дали Берлин има мечкин проблем“. ЦДФ планираше попладневна серија со наслов „Здраво, Боби“, во која стануваше збор за поларна мечка која живее во една исто толку хаотична колку и љубезна ветеринарска фамилија во Кројцберг и се грижи со својот смотан карактер за секаков вид турбулентни заплети. Одамна извидниците на телевизијата тргнаа во потрага по Бјернсон за да му ја понудат главната улога. Се натпреваруваа против времето со скаутите на здружението за хокеј на мраз „Поларни мечки Берлин“, кои сакаа да ја обврзат мечката да им биде маскота на тимот (а, ако пробниот тренинг ветува доволно и втор голман).
Полицијата и армијата беа како секогаш на штрек: во секундата беше формирана акциска трупа за антитерор против поларни мечки и колегите веќе се радуваа што ќе можат да ги испробаат своите најнови оружја на пожилав материјал од левите и зелено ориентираните демонстрантки и демонстранти или нивните деца. Сојузната армија нареди да домаршираат еден баталјон арктички ловци, чета од кавалеријата на лизгалки и пет оклопни снежни плугови од типот Поларна лисица III. Набрзина беа наполнети три хеликоптери „Кугар“ и испратени во небото над Берлин.
И политиката реагираше брзо. Уште рано попладнето на столбовите и канделабрите болскаа дречливо сини плакати со натписот:
„Мечката е тука!
И кој е виновен?
Мигрантите!
Изберете ја АФД!“
Од редовите на ЦСУ дојде предлогот да се изгради ѕид околу Арктикот. Или околу Берлин.
Повеќето училишта попладнето останаа затворени, што на поларната мечка ѝ донесе многу поени на симпатии меѓу учениците и наставниот персонал. На Берлинскиот аеродром се прекинаа градежните работи на неопределено време за да се гарантира безбедноста на работниците, како што беше официјалното соопштение.
Но, не сите веруваа во поларната мечка. Во едно соопштение до медиумите „Криптозоолошкото здружение на централна Европа“ пишуваше дека оваа вест е лажна вест, веројатно некој збунет тип се шета наоколу во костим на поларна мечка. Подобро би било луѓето да се концентрираат на навистина релевантните новости: Оваа година имало веќе три потврдени забележувања на змеј во Рудните Планини. А тука не смеело да се заборави ни колонијата Плесиосауруси на Боденското Езеро.
А поларната мечка во меѓувреме? Збунета од врволицата околу него, Бјернсон сврте во една тивка споредна улица и оттаму продолжи да оди без цел. Каде ли само исчезна црвениот балон?
Секаде каде што се појавуваше, изненадено заклучуваше дека луѓето го избегнуваат, да, дури и изгледаше и како да се плашат вистински од него. На крајот дојде во едно маало по име Кројцлауер Пренцберг. Тука веќе го очекуваа, еден вид комитет. Но не беше комитет за поздрав. Имаше загрижени мајки што изградиле барикада од детски колички и душеци за јога. Стравуваа дека повредливите души на нивните деца би можеле да бидат истрауматизирани од борбениот изглед на поларната мечка. (Тоа беа истите оние што во 2015 година ги прелепија плакатите на групата Ајрон Мејдн со белешки што укажуваа на тоа дека во близина се наоѓаат градинки.) Бараа од Бјернсон ако може да се дотера како што е соодветно за децата, пред да им стапне во маалото. Веќе имаа подготвено голема кловновска маска за него, освен тоа и четири огромни меки влечки во розова боја и шарена капа со ѕвончиња. Кога Бјернсон потоа го здогледа и лилавото седло, се сврте. Тој впрочем не беше јадач на луѓе, но тоа никако не значеше дека ќе дозволи овие луѓе да го прават будала.
Продолжи да оди до соседната населба. Тука сѐ беше поинаку. Никој не бегаше од него, никој не демонстрираше против него, не, никој воопшто не го ни забележуваше.
Првата личност што ја сретна беше девојче со чорапи во различна боја, што носеше гумен диносаурус како капа на главата. Потоа само што не го прегази еден брадест млад маж на детски велосипед со боја на пеперминт.
Насекаде итаа луѓе со големи очила и накривени капи на велосипеди, моноцикли, тротинети, трицикли, дресини.
Во секоја втора зграда беа сместени ресторан или кафуле. Бјернсон ги набљудуваше менијата. Најчесто беа напишани со рака и беа шарени. За жал на ниедно мени во уредните локали немаше сланина од фока или бебе делфин, напротив, во поголемиот дел беа вегетаријански. На крајот Бјернсон најде мени што му се допадна: „Кафуле Импала.“ Тоа звучеше како месо, како дивина. Можеа да се видат многу животни на предната страница: жирафи, зебри, прасиња, дури и еднорог. Каков ли вкус има еднорогот. Седна на терасата и еден келнер во горна пижама и велосипедски куси панталони го праша што би сакал да нарача.
Бјернсон покажа на сликата со еднорогот.
Келнерот одмавна со главата и го отвори менито за него.
За жал поимите не му значеа ништо на Бјернсон, изгледаше како да се мешавина од еден куп различни јазици, можеби беше дури и вавилонски. Па така покажа на нешто.
По пет минути Вавилонецот му донесе тегла од мармалад со кафе со мирис на ванила.
Бјернсон порача друго јадење. Повторно доби кафе. Овој пат мирисаше на карамела.
По седмото кафе почна да го зафаќа необичен внатрешен немир. Стана и замина без да плати. Сакаше да си се врати дома во својата зоолошка градина, каде што го разбираа.
Превод: Ксенија Чочкова
