Поезија

Зборови украсени со замаглен превез на неизразливост, поткреваат гибел на излитената и загадочна романса. Тонови на ефемерна страст се растопуваат во бездната, каде канвасот на љубовта станува апстрактна граѓа.

Ако се вратиш од приказните // Ќе застанеш пред него // И ќе ја прашаш светлината: Каде згреши?

Доста беше од приказни во боја Ајде сега малку црно и бело Не можам да те погледнам Во очи без да го приметам Немирот…

МАСЛИНА И МЛАДОСТ Отворен прозорец влегува никој го остава шишето полно со зеленикава густа леплива содржина река истекува врз телото се лепи да остане…

Кога времето се мршти под растоварениот товар/по нас мава камшикот неизречени мигови./Со врзани раце се губиме во челуста гласови/без да изговориме што сме и кои сме?