Редарот во киносалата ми впери во лицето силен сноп светлина од батериската ламба. И покрај тоа што се намуртив и подзамижав, не забележав извинувачки тон во неговите зборови: – Местово не е ваше!
Животот на Горјан навидум изгледаше здодевно кога се гледа отстрана бидејќи се состоеше од секојдневна рутина на одење на работа, пиење кафе во омиленото кафуле и заминување дома.
На главата госпоѓата носи сламен шешир со широк обод кој е обвиткан со виолетова лента што се спушта од двете страни на нејзиното лице, подврзана под брадата во голема машна.
Денес беше, во најмала рака, вообичаен ден во канцеларија, онака тажен, мртов како в гроб и до очај едноличен. Додека не измаршира во него твојот претпоставен.
Победничкиот текст од Конкурсот за краток хорор расказ.
Конкурсот е организиран секоја година од Мета.мк по повод Ноќта на вештерките, и оваа година во соработка со издавачката куќа „Антолог”.
СКОПЈЕ, ГОДИНА XVIII, БРОЈ 167 – 168, НОЕМВРИ – ДЕКЕМВРИ 2024
