Расказ

Спуштете го фитилот – се потсеќа на реченицата што ја користеше дедо му кога во кујната на семејната куќа во Мара Јосифовска бр. 6 ќе се скараа нана и тета. Но во меѓувреме велосипедистот удира силен бокс по вилицата на возачот, по што овој паѓа како покосен, а темните очила му се отркалаа по тротоарот.

Можеби немам ништо свое на светот, ама мене сосема малку ми е потребно за да бидам среќен. Како растение на кое сѐ што е премногу ќе му наштети, и премногу сонце, и премногу вода, мене ми е потребно сосема малку, само малку љубов, една топла прегратка, и малку разбирање од воспитувачот, дека ова што го правам и не е толкав грев како што му се прикажува нему во неговиот свет.

Триесетина години помлад од Тезука, Наоки Урасава почнал да црта манги како дете, а првите му се поврзани со спорт, теми џудо, тенис… Гради реалистичен стил на којшто најмногу му одговара жанрот на психолошкиот трилер. Неговиот opera prima, „Монструм“ е токму од таков карактер.

Паѓам во една Нарнија секоја ноќ и скоро секој ден / со ѕвезди и зраци заплеткани како фиде. / Паѓам во една Нарнија и само таму сум / на моите пет или шест.

Така му велам јас на тој Стале Попов… Та му предлагам јас нему приказната што ќе ја пишува, ако милува, да ја нарече „Крпен живот“оти во ушите како ѕвончиња ми тропкаат Илковите зборови „Крпен живот, Дочко, ама ете и со крпен си поминавме, поарно од со нов“.