Денеска сум поделен меѓу верноста, / што ѝ ја должам на Табакарија од другата страна на улицата, / како нешто вистинско однадвор што постои, / И чувството дека сѐ е сон, / како нешто вистинско однатре што постои.
Паѓам во една Нарнија секоја ноќ и скоро секој ден / со ѕвезди и зраци заплеткани како фиде. / Паѓам во една Нарнија и само таму сум / на моите пет или шест.
Те гледам / во мекиот одблесок. Не знам дали / те познавам; знам дека / никогаш не сум бил / разделен од тебе како што сум сега во ова задоцнето / враќање.
Има и такви што ќе сетат расцеп в умот / зашто е тегобно кога гордото море, кревките врзопи, / ѕунењето на возилата, расудувањето на луѓето, / сѐ, сѐ, сѐ ни говори за исчезнатите ствари / што никој повеќе не ги чека.