Има нешто во естетиката што успева ја допре модерната свест. Постои доза на страв. Има умување. Има убавина. Тоа е нешто што отсекогаш ме загрижуваше за злото, кога не е на отворено, кога толку многу збунува
Подредувањето на куферот функционира како подредување на животот. Се разработува постојаната потреба на човекот да го (о)држи во ред животот, да го контролира, да го задржи во однапред зададени граници бидејќи изненадувањето е помало со предвидувањето.
Она што мене ми е особено интересно за овие приказни е дека на прв поглед навистина би можеле да се сметаат за хумористични, бесмислени вртења (или вињети) – но, честопати има нешто кобно, нешто „чеховско“, што постои под површината.
Жена која е доволно умна да знае дека времето на овој свет ни е ограничено и доволно храбра да не падне во замката низ животот да ја водат предрасудите и туѓите очекувања.
Сосема спротивно на британскиот мејнстрим кој Ирска ја стереотипизира како земја на ирационални пијаници Јејтс во своите стихови прикажува убавина, пасиониран хероизам и келтски пагански традиции.