СКОПЈЕ, ГОДИНА XVIII, БРОЈ 165 – 166, СЕПТЕМВРИ – ОКТОМВРИ 2024
Се викам Вилјам Дејвисон, Шкотланѓанец сум и потекнувам од Абердин, но многу време поминав во Франција, каде што мојата кариера беше овенчана со позицијата на кралски ботаничар и каде што ги објавив своите дела. Речиси никој во Полска не ги знаеше, но ме ценеа затоа што тука заслепено се ценат дојденците од Франција.
Гузел Јахина уште еднаш импресионира со овој симетричен роман, кој започнува и завршува со „Вечната Волга“, во кој преминот во нематеријално, безвременско време се повторувачките теми, истражени во детали. Главните теми, како што се прогонството, љубовта, жртвата, стравот, прифаќањето, изолацијата итн., остануваат да внесуваат впечатливост во романот.
Преку раскажувањето на Патрик, авторот ја открива историјата на Канада, ветената земја градена од доселеници од целиот свет кои со себе донеле по малку од своето дома за да се чувствуваат помалку осамени во новиот дом. Бегалци од војна, бегалци од затвор, калуѓерки, криминалци, богати, сиромашни, сите ги спојува едно, желба за подобро утре.
Повторно најдена генерација е нешто сосема поинакво. Тоа е достигање или барем приближување до зенитот на една духовна, општествена и социјална рамнотежа. Тоа е достигање на егзистенцијален, духовен и морален врв ,или барем обид за освојување на тој врв, кој овозможува широка лепеза на битисување на една цела заедница преку посветена преданост на одредени идеали.
Покрај религиозните и митолошките претстави на животните, кои не се присутни само кај Старите Словени, зоолатријата е присутна и во книжевната уметност. Од суштинска важност е овде да се напоменат басните, кои честопати потекнуваат од легенди и од преданија за некое митолошко животно, додека, пак, многубројни се и литературните примери каде оддавањето почит кон животните, или, пак, нивно прикажување како симбол на одредена идеја, не е воопшто, или, пак, не е директно поврзано со религиозните слики.
