театарџиски приказни

Во Скопје, нема што нема. Сè е многу вешто прикриено. Секоја трета ноќ, во подземните ходници на железничка станица во Скопје, се собираат волците и си ги раскажуваат своите внатрешни фрустрации.

Темата за човекот од камбанаријата се затвори. Почна смешно, заврши трагично. Се чувствуваме виновни за тоа што се смеевме на несреќата на овој човек.

Куферите ми се спакувани, патувам за Вараждин, одам на „Шпанцирфест“. Еден од моите омилени фестивали за улична уметност.

Јас, како театарски режисер, треба да знам сѐ и сешто во врска со човековата егзистенција, со човековите навики, со човековата природа, со географската положба…