Да се биде дел од една ваква успешна генерација ми причинува голема радост. Велам успешна, бидејќи значаен број од 35-те автори (поети и прозаисти) застапени во антологијата „Ветерот носи убаво време“ денес се значајни чинители во македонската култура, дел од нив продолжија со пишувањето и веќе се важни имиња во рамки на современата македонска книжевност, а имаат и по неколку значајни преводи на други европски и светски јазици, некои од нив се и издавачи, преведувачи, организатори на книжевни настани и фестивали и слично.
Оваа трибина ме потсети на многу случувања од изминатите десетина години, значајни нешта, значајни настани и луѓе што нам, како генерација, ни помогнаа да бидеме присутни на сцената. Од луѓето, местата и настаните што ги сметам за клучни би ги издвоила: оваа антологија што доживеа и превод на чешки јазик, а дел од неа беше преведен и на српски, благодарение на трудот и заложбите на проф. д-р Весна Мојсова Чепишевска и Иван Антоновски, антологијата „Лирски додекамерон“ приредена од проф. д-р Владимир Мартиновски, а објавена од „Струшките вечери на поезијата“, исто така објавена и во превод на српски јазик, па настанот „Песнило“ што неколку години се одржуваше во Младинскиот културен центар во Скопје, приемот на млади членови во Друштвото на писателите на Македонија, потем, јубилејното 25-то издание на „Поетска ноќ во Велестово“ посветено на тогаш најмладата генерација македонски поети, а тоа беше токму оваа генерација автори родени во осумдесеттите. Успехот на нашата генерација се должеше колку на поддршката и помошта од овие за нас драги луѓе, толку и на нашиот инает и тврдоглавост, заради што често за да ги постигнеме нашите цели одевме и со главата в ѕид, но особено на нашата трудољубивост и желбата да се избориме за свој простор на книжевната сцена, макар и алтернативен. Една таква успешна приказна беа и книжевните читања „Астални проекции“ што ги организираа Ѓоко Здравески и Ана Голејшка Џикова, и самите автори од оваа генерација. Би додала и дека добар дел од успехот им го должиме и на придобивките од интернетот и социјалните мрежи, заради што имавме пристап до нашите читатели, а и тие до нашите трудови на овој начин.
Мојот книжевен пат како автор минатите десетина години се состоеше од издавањето на стихозбирките „Комарци“ и „Отворена книга“, од кои песните се преведени на дваесетина светски јазици, потоа, романот „Годишни времиња“, што беше преведен и објавен на бугарски јазик, а наскоро ќе излезе и четвртото издание, а најнеодамна од печат излезе и мојата книга за деца со илустрации на Марио Каев насловена „Ведра“. Автор сум и на повеќе од дваесет книжевни преводи од англсики, од руски, од хрватски и од црногорски јазик. Но сметам дека клучно за мојата книжевна кариера беше основањето на издавачката куќа „ПНВ Публикации“ во 2010-тата со отворањето на книжарницата „Кавказ“, која за жал работеше помалку од две години, но заради која запознав многу автори, ја запознав и читателската публика, а ги осознав и состојбите на книжевната сцена, што ми помогна да проценам што е она што ни недостасува и што е она што во рамките на моите можности можам да го надоместам. Па, изминатиот период мојот труд беше насочен кон зголемување на видливоста на македонските автори, издавајќи ги нивните дела и организирајќи кампањи, како што беше: „Да се чуе гласот на авторот!“, кампања што главно се однесуваше на тоа да се внесат промени во начинот на кој се организираат книжевните промоции, ставајќи го авторот и неговото дело во фокусот и давајќи му/ѝ простор на авторот/авторката да говорат за својот труд на самата промоција. Само последните 4 години организиравме 62 книжевни промоции, од кои 25 годинава, а, како издавач, во мојот фоокус е поезијата, па им се посветив на поетите, особено на младите, и среќна сум што на некој начин, кога веќе сум некаков ветер, се надевам дека нашите млади поети ме доживуваат како поволен ветер, оти веќе извесно е дека „ПНВ Публикации“ може да се нарече и „инкубаторот“ на младата македонска поетска генерација, затоа што овие автори своите први изданија ги издадоа токму со нас, а веќе освојуваат значајни награди, се претставуваат на интернационални фестивали, нивните песни се преведувани и објавувани во разни книжевни списанија во странство и допрва ќе ги сведочиме нивните успеси.
Во оваа насока последните 14 годнини работам и како еден од организаторите на „Поетска ноќ во Велестово“, а најактуелна е и организацијата на „Скопскиот поетски фестивал“, во рамки на кој организиравме специјален преднастан по скопски наречен „Отскочна даска“, со што на младите поети на возраст од 16 до 25 годнини им овозможуваме и сцена само за нив, но и шанса да настапат на отворањето на фестивалот заедно со другите искусни поети од земјата и од странство, со што се стекнуваат со значајни искуства и можност достојно да го покажат својот талент.
Во контекст на промовирањето на домашните автори неодамна отпочнав и еден нов проект наречен „Добри гости“, што се состои од серија книжевни гостувања на автори од Скопје во внатрешноста на републиката на заеднички читања со локални автори и во соработка со локални чинители. Целта ни е еден вид книжевна децентрализација, односно, авторите што живеат во Скопје да се запознаат подобро со квалитетните, повеќе или помалку познати автори од другите градови во земјата, со особен фокус на помладите. Сметам дека е важно да се раздвижи книжевната сцена и надвор од Скопје, дека авторите од внатрешноста заслужуваат поголема медиумска видливост, а овие средби се надевам ќе придонесат и кон подобрувањето на квалитетот на книжевната продукција.
Но, покрај фактот што ѝ се радувам на мојата генерација автори со кои сум во постојана соработка, она што ме прави најсреќна е нашата отвореност, како генерација, кон оние што доаѓаат по нас, нашите обиди да создадеме некаква основа за нив, што сме тука кога ќе им затреба поддршка, помош, совети и што сме дел од нивниот почеток исто како што за нас беа тука некои други драги луѓе. Трпеливо чекам да го посведочам тоа што тие како нови ветришта со себе ќе го донесат, оти, несомнено, верувам дека тоа ќе бидат големи успеси за македонската книжевност во и надвор од нашите граници и особено сум среќна што оваа убава трибина заврши со нивен поетски настап.
За крај, мојата порака е да бидеме тука едни за други, за комуницираме, да соработуваме и да бидеме заедно во она што нѐ обединува, а најмногу од сѐ, да се читаме!
Невозможно, колку е сè убаво
