Книжевност

Колективната и индивидуалната (пост)меморија во хетеро и автоперцепциите на идентитетот

од

Факт е дека за човек заробен во ресентиман перцепцијата на времето е свртена навнатре. Излезот од таа состојба тој ја бара во две невозможни нешта: или во враќањето на неповратно загубеното минато, или во негирањето на тоа што се случило.

Збогум младост моја (приказна за една мелодија)

од

Секојдневно вежбавме по подруми и гаражи, свиревме по месни заедници, ресторани и гимназиски фискултурни сали, на „бувљакот“ во Земун продававме стрипови со Загор, Југотон сингл плочи…

Маѓепсништвото и магијата – лунарни практики

од

Луната како покровителка на тајните магиски практики и заштитничка на жените, најпрво ги припрема, а потоа ги учи своите вернички како да уживаат во својата света, доделена тајна на раѓањето.

Поетска музејска поставка на сеќавањата

од

Поетскиот музеј на Димоски, кој е вечен дом на личниот, интимен заборав, е богатство на мигновеноста, на времето минато, сегашно и идно, на времето кое постои и не постои, на љубовта во најесенцијалната суштественост во која се родени, се раѓаат и ќе се родат безброј микрокосмоси од кои е составен човекот.

Огне – детето што ме гушка

од

Самото растење на Огне се случува низ девет приказни (како низ оние шест од претходниот роман) кои истовремено може да се читаат и како роман зашто сите нив ги врзува еден лик и тој манир Наумовска како да го позајмила од Оливера Николова и нејзината култна книга „Зоки – Поки“.