„Арагон“ претставува мозаично склопена хроника на луѓе, оттргнати или откорнати од своето право на обичен живот и луксузот наречен секојдневие, а потем фрлени во нивните, сурово подвоени судбини и взаемни (помалку или повеќе) забранети релации.
Приказните се силно драматични и болни зашто во најголемиот дел ги раскажува самата Ника. Од позиција на засведочен раскажувач, Ника ја отвора својата душа и ни ја кажува со растреперен глас својата болка, болката на Ригел…
Но овој пат будењето беше сосем неочекувано, не поради малата замелушеност, што не е ретка состојба за човек кој тешко се отшетува од сонот во грубата реалност, не поради ранобудноста кога со срцебиење се прашуваше зашто место осум часа неопходни за здрав организам, спиел само пет.
Збирката е една пригушена воздишка и издишка. Дали сѐ повеќе мириса на иднина изградена од собраните остатоци на светот? Дали тие собрани остатоци од светот е она што истовремено и го вознемируваат и го инспирираат Пепи Стамков?
Многу повеќе од сведок, тој е покренувач, иницијатор на она што се случува, на еден пресуден, страшен чин, во оној цвајговски збиен историски час, кога се менува судбината на еден град и судбините на неговите идни жители и настани.
Веќе самата асоцијација на „записи“ од еден (макар и иден) „старец“ воведува во поетскиот текст очекување дека тоа ќе биде поезија запрашана над смислата на оној „млад елен“. Каква била неговата смисла? Сме го забележале ли кога поминувал крај нас?
случај бр. 1 Последниве години Шарлоа-Брисел му стана најомилен транзитен аеродром. Иако по слетувањето мораше да излезе од аеродромската зграда, за потоа преку друга,…
Обичаите и традициите, за жал модерниот човек ги заборава и губи и останале да живеат само во помалите средини. Од место до место, од град до град, обичаите можеби не толку забележително на прв поглед, но се разликувале.