Она што мене ми е особено интересно за овие приказни е дека на прв поглед навистина би можеле да се сметаат за хумористични, бесмислени вртења (или вињети) – но, честопати има нешто кобно, нешто „чеховско“, што постои под површината.
Жена која е доволно умна да знае дека времето на овој свет ни е ограничено и доволно храбра да не падне во замката низ животот да ја водат предрасудите и туѓите очекувања.
Сосема спротивно на британскиот мејнстрим кој Ирска ја стереотипизира како земја на ирационални пијаници Јејтс во своите стихови прикажува убавина, пасиониран хероизам и келтски пагански традиции.
Тој ткаач на персиски книжевни килими, вткајува и универзум, суптилно градејќи го преку коранското Alef Lam Miem, онака како започнува арапската азбука, онака како мистично овие букви го откриваат универзумот.
Се чини, на ниво на поетика, современата книжевност, го напушта постмодерното експериментирање, прекумерното цизелирање, и се повеќе развива потреба од ургентно толкување на Животот овде и сега.