Број 110

ВО СЕНКАТА НА ЗЛОСТОРОТ – Хелена Хеншен

од

Никој не можел да објасни зошто Фредрик фон Сидов ги убил својот татко и двете слугинки. Никој не знаел и никаде во полициската истрага не е наведен мотивот. Што се случувало во Фредриковата глава и што предизвикало таков див испад тој понеделник навечер во март, не е познато.

КОН VIII ИЗДАНИЕ НА SPECTATOR – 15 години подоцна

од

А читателите го кажаа своето големо ДА за овој роман. И така спектакуларно во Библиотеката НАЈчитаните на „Култура“ многу брзо, и тоа веднаш зад „Папокот на светот“ на Венко Андоновски (2002) и „Разговор со Спиноза“ на Гоце Смилевски (2003), под број 9 (случајно или не) се најде и неговиот „Spectator“ (2004).

ЦРТИЧКИ

од

„Дали видовте некој да беше со нас, тука во купето“, го прашав својот сопатник. „Не“, рече спикерот со пена на лицето. „Иако… иако… како во полусон ми се причини дека наслушнав како некој дебел, навистина дебел човек ’рчи. А тоа, без навреда, не можеше да бидеш ти“, ме погледна малку од високо и се насмевна.

Хуморот како оружје против немилосрдноста: Кон „Средни години“ од Алеш Мустар

од

Моќта на стиховите на поетот Мустар лежи во хуморот, или пак обратно, Мустар им дава на стиховите моќ преку хуморот – онаков црн или како што самиот на едно место вели налудничав хумор. Така, стиховите стануваат оружје против немилосрдното секојдневие.

КЛУБ НА ОБОЖАВАТЕЛИ – Горан Трибусон

од

На почетокот Вишна беше несвојствен плен, женска од сништата за која сонуваат најдобрите. Кога поминуваше низ градскиот базен, вистинските фраери знаеја да превидат четири деветки или да ја извадат погрешната карта. А потоа се вљуби во идиот, во некој гимназиски ум Фурач, се изеба со него на некој од оние разочарувачки начини, го остави поради друг дебил…

Кон филмот „Евтини приказни“

од

Кога сме кај литературните влијанија Тарантино го споменува и прославениот Селинџер за чии книги вели дека не се напрега многу да ги прочита од причина што сака да ги чита како мала награда која сака да си ја дава низ целиот свој живот. Најверојатно јасноста, читливоста, симболизмот, но пред сè иронијата во Селинџеровите дела се нештата кои го привлекуваат неговото внимание.

Кон „Убиствата на Алиса“ од Гиљермо Мартинес

од

Кристен Хил, млада стипендистка добива задача да ги собере оригиналните тетратки и при тоа ја открива шифрата на една таинствено откината страница. За да си ја зачува заслугата за откритието Кристен договара средба во братството. Вечерта пред средбата ја прегазува автомобил, едвај се спасува, но не присуствува на неа. Се случува серија злостори кои се чини имаат за цел да спречат да се обелодени тајната на таа страница.