Во Скопје, нема што нема. Сè е многу вешто прикриено. Секоја трета ноќ, во подземните ходници на железничка станица во Скопје, се собираат волците и си ги раскажуваат своите внатрешни фрустрации.
„Се родив без талент и без раце. Но со напорна работа ми пораснаа раце. Не ги биваше за ништо друго освен за цртање“, вели за себе овој американски уметник.
СКОПЈЕ, ГОДИНА XVIII, БРОЈ 165 – 166, СЕПТЕМВРИ – ОКТОМВРИ 2024