Рецензија

Рецензија за „Во сенката на злосторот“ од Хелена Хеншен

од

Помирена со самата себе и со судбината која можеше да биде и поубава, ама не ѝ се даде, остана да го следи во неговата лудост, дури и кога е сигурна дека тој ќе направи злостор, дури и кога е сигурна дека и таа ќе биде дел од тој злостор, дури и кога на крајот знае дека ќе биде жртва во тој злостор…

За романот „Во сенката на злосторот“

од

Она што привлекува внимание во оваа крвава драма е тоа што убиецот бил вујко на авторката, која тогаш имала само 15 години кога била сведок на овие грозоморни убиства, за кои било забрането да се зборува во кругот на семејството, очекувајќи дека така многу бргу ќе се заборават немилите настани, затоа што вакви општествени скандали биле најлошото нешто за повисоките класи во тоа време.

Кон „Ана“ од Николо Аманити

од

Е сега, прашањето е зошто Аманити ги одбрал само децата, зошто го одбрал светот во кој нас нè нема, во кој ние возрасните сме жртви?!
Затоа што целиот животински, па ако сакате и растителен свет, живее во симбиоза, ОСВЕН човекот! Затоа што алчноста ќе нè убие!

Хуморот како оружје против немилосрдноста: Кон „Средни години“ од Алеш Мустар

од

Моќта на стиховите на поетот Мустар лежи во хуморот, или пак обратно, Мустар им дава на стиховите моќ преку хуморот – онаков црн или како што самиот на едно место вели налудничав хумор. Така, стиховите стануваат оружје против немилосрдното секојдневие.

Кон филмот „Евтини приказни“

од

Кога сме кај литературните влијанија Тарантино го споменува и прославениот Селинџер за чии книги вели дека не се напрега многу да ги прочита од причина што сака да ги чита како мала награда која сака да си ја дава низ целиот свој живот. Најверојатно јасноста, читливоста, симболизмот, но пред сè иронијата во Селинџеровите дела се нештата кои го привлекуваат неговото внимание.

Кротките души ја кријат најголемата болка

од

Кротка е приказна за изгубената љубов, за краткоста на бракот прекинат од лабилна одлука, таа е ретроспектива за прокоцканите можности, за неверството и (не)верувањето. Кротка е претстава за гордоста, пркосењето на нормалното, за спомените и чувството на сепарација (духовна и материјална).

Кон филмот „Лет над кукавичјото гнездо“

од

Со многумина кои сум разговарал не знаат дека тоа е книга првенствено напишана во 1962 година од Кен Киси и драматизирана во театарска претстава па најсетне, во 1975 година доживува екранизација.Слично е и со „Коса“ кој најпрво една деценија претходно се играше на Бродвеј пред да добие своја филмска верзија.