Нејзиното тело како меѓник меѓу подземјето (земјата) и небото, како живот меѓу две смртти, како песна меѓу две тишини, како вдишување меѓу две издишувања… како нешто помеѓу овој и оној свет..
Нејзината фикција е населена со ликови чие чувство за себе е неизвесно, нивните внатрешни животи се во судир со личноста што ја претставуваат кон надворешниот свет.
Отпрвин црвени, па жолти, па темнокафени, па посветли кафени се менуваа на небото боја по боја, дел по дел, па избледуваа. Небаре земјата штотуку се создаваше, започна една игра на сенки.
Но Надија одби да биде замолчена. Се спротивстави на сите етикети што животот ѝ ги прикачи. Сираче. Жртва на силувања. Робинка. Бегалец. Наместо тоа, создаде нови.
СКОПЈЕ, ГОДИНА XVIII, БРОЈ 167 – 168, НОЕМВРИ – ДЕКЕМВРИ 2024
