број 44

Лемур

од

Андра Ротару (1980) е ново име во романската поезија, кое веќе гради успешна меѓународна кариера. Третата книга поезија, „Лемур“ (2012), била прогласена за најпродавана поетска книга на саемот во Букурешт и наградена за најдобра поетска книга.

Таткото на Црвенокосата (За „Ќерката на математичарот“ од Венко Андоновски)

од

Она што мене ми го привлече вниманието во овој роман е умешноста на Андоновски да го заведе читателот да се занимава со приказните што се ставени in praesentia (во прв план, изложени на светлото од ламбата), а in absentia (во сенка) да ја смести есенцијата на својот роман, приказната за Математичарот.

Духовитост наспрема хумор

од

Кога се зборува за еволуцијата на поимот „духовитост“, како и за неговата поврзаност со поимот „хумор“, предвид всушност се зема англофонската традиција. Оттаму преводот на зборот “wit” на македонски овде е само условно земен како „духовитост“ – збор кој во македонскиот јазик ги нема истите нијанси на значење кои ги има и имал во англискиот.

„Писмата до еден германски пријател“

од

Секој читател што ќе ги чита „Писмата до еден германски пријател“, од оваа перспектива, односно гледајќи ги како документ што произлегува од борбата против насилството, ќе види дека и после сè не одрекувам ниту еден овде напишан збор.

За „Остатоци од некое друго време“ од Никола Маџиров

од

Постои чудна непретпазлива врска не само со минатото на Маџиров како Македонец фатен и прогонуван од неговата константно непријатна историја, но и со неговото име и начинот на кој неговите песни се одвиваат – некогаш графички, некогаш звучно, а понекогаш двете одеднаш – „дома“ и „скитајќи“.

Од „Антиепитаф“

од

Гаврило Миловановиќ е мултимедијален артист од Скопје. Неодамна го издаде албумот „Aфектот на Пеперутката“ за неговиот музички проект „Гордиев Јазол“. Исто така работи на уште неколку проекти како Quiet Hiroshima, Igloo Pyramid, Pragma, Alien God, Foto Robot и други. Како поет застапен е во повеќе антологии и има членувано во неколку поетски здруженија. Познат е по неговите перформанси низ државата поврзани со музика и актерство.

Не познавам уметник што претендира да го уништи човештвото наместо да го спаси

од

Ние сме овде за да се сеќаваме. Душата им диктира на рацете да пишуваат една песна. Тоа е една иста песна, која е парадигма на нашето унитарно постоење, таа е жиг, отпечаток, златна спирала која ги сврзува совршено точките од генеризмите на нашето месијно гласноговорништво.

Водиљ во мрак

од

„Мрачна комедија“ – автор: Питер Шефер; режија: Спасое Ж. Миловановиќ; кореограф: Пјер Рајковиќ; сценограф: Владо Ѓорески-Рафик; композитор: Божидар Симоновски; продукција: НУ ЦК „Ацо Шопов“ – Театар Штип