Број 133-134

Книжевност

Книжевна препорака: „А Бабукар одеше на чело“ од Џовани Доѕини

од

Оваа дводневна приказна е тивка тензија, без ниту еден позначаен настан, но со дејство што е постојано активно. Фатена и пресликана стварност, банална како испиено шише пиво, како финале на Европско првенство во фудбал. Отсуството на приказна е всушност тоа што ја прави оваа приказна.

Рецензија

За „Магнетен Рид“ од Река Ман-Вархеѓи

од

На факултетот ќе успее да влезе во кругот на избраните, за потоа наивно да заклучи дека е успешна, откако како најдобра студентка ќе се впушти во врска со еден од најомилените професори, а на крајот како губитник ќе се врати онаму од каде што избегала – во социјалните станови каде што израснала.

Kнига на месецот

Гранд хотел Европа

од

Исклучиво европска тенденција е да се сака минатото над сѐ. Во Европа не можете да постоите без минатото. На други места во светот не е така. Нашата доминантна фиксација за минатото не ја препознаваат во Америка, Африка, Азија и Австралија. Кога каубоите и пионерите ја создавале Америка, немале никаква потреба да го поврзат нивниот идентитет со некаква самоизмислена антика и средновековие.

Интервју, Интервју

Хуманистичката работа ми отвори нови перспективи

од

Не сакам да зборувам за општествените конструкции и за конфликтите поврзани со нив, но често, кога луѓето читаат книга од Албанија или од Косово, ја доживуваат како некаква егзотика, за нас си мислат „ох, овие знаеле и да читаат, па и да пишуваат“…

Осврт

Кон „Часовничарот“ од Михаела Гашпар

од

Ова е приказна за човековата мрачна природа, за лицето зад маската. Приказна за себичноста, за чувството на помала вредност, за желбата да се биде нешто повеќе, па ако треба и да се гази преку трупови.

Расказ

За четирите македонски книжевни моќници

од

Интересно е дека со Јаневски и Конески се запознав патувајќи. Буквално. Со Конески во автомобил, на пат кон Куманово, каде се одржа промоција на стихозбирката „Црква“ (имав чест да бидам еден од промоторите), потоа вечера и враќање назад, со истиот автомобил, кон Скопје.

Рецензија

Кон „Сараевско марлборо“ од Миљенко Јерговиќ

од

Фиќото кое се превртува во првиот расказ значи дека наскоро ќе се преврти целиот свет, во него има четворица момци (може да ги означиме како страните на светот: исток, запад, север и југ). Превртувањето на фиќото е превртување на светот и за тоа е виновна војната.

Kнига на месецот

Тишини

од

Требаше ова да го проживеам сам, без никого. Тоа беше чувство на стишена запрепастеност, која не е ништо одредено. А баш таа неодредена тежина, на која не можам да ѝ ги фатам корените, ни да ѝ ги согледам длабочината и насоката, темната закана на која разумот не ѝ може ништо, се наднесуваше над мене непознатиот ужас, потежок од секое определено страдање. Потполна, конечна самотија, залудност на сѐ што би можел да направам, неизбежност на нешто што ќе наиде, а не наидува.

Осврт

Кон „Мојата сестра, сериски убиец“ од Ојинкан Брејтвејт

од

Сестрите Ајола и Кореде се тотално спротивни во еден поглед, сосем исти во друг. Едната убавица, сопственичка на моден бренд и опседната со социјални мрежи, другата повеќепати повторува дека не е убава како сестра ѝ, но интелигентна е и работи како главна сестра во позната болница.