Расказ

Господе, дај ми љубов / Црковниот отец / Лебот насушен / Благодатен оган

од

Поради пандемијата верниците влегуваа во црквите во мал број. Се собираа двајца по двајца за причест додека другите чекаа надвор. Градот личеше како во апокалипсата – празен пустош.

Крвав наслов / Сакам тостер / Орхидеја во карантин

од

„Здраво“, ми вели пивото, „Ќе ме испиеш?“ „Да.“ „Но јас сакам да си играме“, ми вели. „Сеедно“, му одговарам и го испивам на екс. Вадам ново пиво. Истата приказна. Доаѓа точката и ме прашува дали може и таа да добие едно. Секако. Доаѓа завесата: истото прашање. Да. Доаѓа листот хартија: сака ракија. Нема проблем.

Црвено и зелено

од

„Ова е амајлија од баба ми. Ми ја даде пред да умре. Знаеш, таа беше по потекло домородка. Нејзиното племе, Пујума, се занимавало многу со магија. Дедото нејзин бил врач и пред да умре и ја дал оваа амајлија на баба ми и и рекол дека има магична моќ на носење среќа.“

Македонски, а, о, и

од

Ги подгледнуваме со нелагодност кога цариникот од нашата страна нѐ прашува дали имаме нешто да пријавиме. Се царини ли оваа придавка што се пишува со мала буква, ова безимено чувство на помала вредност, купено за заштедата на татко ми, со поранешно југословенска гаранција од седумдесеттите?

Дабови

од

Црната обвивка на ноќта долго време тројцата ги повиваше. Ги криеше и штитеше од лоши ѕверови и дамнешни демони. Демони срцесмрзнувачки, крвопијачки. Само што, вечерва, не знаеја кој демон во кој миг душите ќе им ги испие, вените ќе им ги исуши.

Извинете, кого барате / Карантин / Куќата на камен

од

Заради еден микроорганизам прогласивме пандемија, воведовме полициски час, карантин. Светска економска криза. Сега е веќе доцна. Настапи ноќта. Работите се извршуваат додека е ден. Пророштвото почна да се остварува.

Зборување

од

Еден монах еднаш ми ја пренесе тајната на големите достигнувања: срцето врзано на едно место, устата затната како шише.

ЦРТИЧКИ

од

„Дали видовте некој да беше со нас, тука во купето“, го прашав својот сопатник. „Не“, рече спикерот со пена на лицето. „Иако… иако… како во полусон ми се причини дека наслушнав како некој дебел, навистина дебел човек ’рчи. А тоа, без навреда, не можеше да бидеш ти“, ме погледна малку од високо и се насмевна.

Слушнати приказни

од

Во илјада деветстотини четириесет и четвртата година, за време на војната со Јапонија, Јапонците навлегле во коријата и ги опколиле ослободителите, па ги фатиле овие тројца да им го покажуваат патот. Кога поминувале низ некој предел завеан со снег, некој Кинез требал да го гази снегот за да го отвора патот. Од овие тројца, еден морал да умре. Јапонците покажале на оној што се давел и рекле: „Ти да кажеш кој ќе оди.“