Поезија

Она што го прави поетот поет / е животната поплава / на ништото / Она што го прави поетот поет / е разочарувањето кое произлегува од вниманието / кон ништото.

Ги чувстуваме ветриштата / Кои носат многу размислувања / Нескротливи луњи во срцата ни дивеат…

секој страв да истече. / да се претури, излее, исцеди. / да омекне планинава во очите. / да се премости во лет.

Денеска сум поделен меѓу верноста, / што ѝ ја должам на Табакарија од другата страна на улицата, / како нешто вистинско однадвор што постои, / И чувството дека сѐ е сон, / како нешто вистинско однатре што постои.